I artykuł - CO TO JEST BIOFEEDBACK?

EEG Biofeedback to nieinwazyjna, bezbolesna technika treningu mózgu. Metoda ta powstała w latach 60-tych ubiegłego wieku, w ośrodku szkoleniowym NASA. Była ona wykorzystywana podczas szkolenia pilotów i astronautów, a uznano ją za czynnik eliminujący negatywny wpływ stresu na ich psychikę i jakość wykonywania zadań.

Biofeedback czyli biologiczne sprzężenie zwrotne polega na dostarczeniu człowiekowi informacji zwrotnej (feedback) o zmianach jego stanu fizjologicznego. Dzięki sprzężeniu zwrotnemu, pacjent wie, kiedy wzrasta aktywność jego mózgu w pożądanym paśmie częstotliwości fal mózgowych, a kiedy dominują niepożądane pasma. Pozwala to nauczyć się reakcji własnego mózgu, a dzięki temu tak zmodyfikować jego pracę, aby funkcjonował efektywnie.

Podstawą terapii jest wykorzystywanie „plastyczności mózgu”, polegającej na zdolnościach komórek nerwowych mózgu do trwałych przekształceń funkcjonalnych. Jest to rodzaj terapii, dzięki której pacjent w sposób świadomy, uczy się zmieniać wzorzec wytwarzanych fal w mózgu, tak by mózg pracował wydajniej i szybciej.

Jeżeli zależy Ci na tym, aby Twoje dziecko:

– poprawiło swoją zdolność zapamiętywania i koncentracji

– rozwijało zdolności językowe, matematyczne, sportowe                                           

– wyciszyło nadmierne emocje

– lepiej radziło sobie z trudnymi sytuacjami

– z łatwością zdobywało wiedzę i umiejętności szkolne

KONIECZNIE  ZAPISZ  JE  NA  TRENINGI  EEG- BIOFEEDBACK *

Zajęcia polecane są także przy:

- nadpobudliwości psychoruchowej, agresji, apatii (zespoły ADHD, ADD)

- problemach szkolnych (problemy w nauce, dysleksja, dysgrafia, itp.)

DLA KOGO EEG Biofeedback i czemu służy?

Metoda ta ma bardzo szerokie zastosowanie, zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Obecnie ta metoda jest wykorzystywana w wielu dziedzinach życia. Zalecana jest dla osób zdrowych, których praca wymaga skupienia, szybkich prawidłowych decyzji, osób pracujących w stresie jak również dla dzieci i młodzieży w celu poprawienia zdolności zapamiętywania, uczenia czy przypominania materiału. Treningi wskazane są również dla osób pracujących twórczo i wyczynowo uprawiających sport.

EEG Biofeedback jest to metoda adresowana szczególnie do dzieci z problemami koncentracji uwagi, pamięci, organizacji i planowania działań (ADHD, ADD), specyficznymi zaburzeniami uczenia się, z opóźnieniem rozwoju psychomotorycznego, a także do osób dorosłych z różnego rodzaju problemami zdrowotnymi.

EEG Biofeedback służy przede wszystkim do optymalizacji i neurorehabilitacji funkcji poznawczych. Jest metodą bezpieczną, opiera się bowiem o nauczanie samokontroli pracy mózgu za pomocą fal mózgowych, których odpowiedni wzorzec jest przyporządkowany zachowaniom i emocjom. Zastosowanie i wskazania kliniczne to m.in. depresje, nerwice, stany lękowe, fobie, tiki nerwowe, natręctwa, napady paniki, zaburzenia snu, ADHD, ADD, migreny, anoreksje, bulimia, padaczka, dysgrafia, dyskalkulia, zaburzenia koncentracji, uwagi, pamięci, jako rehabilitacja po urazach czaszkowo-mózgowych, udarach. Osoby cierpiące na epilepsję, zespół potraumatyczny lub schizofrenię powinny stosować biofeedback wyłącznie przy udziale terapeuty, pod ścisłą kontrolą lekarza neurologa/psychiatry.

To właśnie EEG biofeedback był tajemniczym treningiem psychologicznym, który pomógł Adamowi Małyszowi - dzięki wytrenowaniu umiejętności niezwykłej koncentracji - odnieść spektakularne sukcesy sportowe.

NA CZYM POLEGA TRENING/TERAPIA?

Biofeedback jest metodą pozwalającą przywrócić harmonię fal mózgowych na zasadzie bioregulacji i samouczenia się mózgu. Jest metodą uczenia się i podlega takim samym prawidłowościom jak cały proces nauczania – uczenia się. Uzyskane efekty muszą być utrwalone. Konieczne jest powtarzanie i przypominanie, przestrzeganie zasady systematyczności i aktywności uczącego się. Trening metodą EEG biofeedback musi uwzględniać indywidualne możliwości i potrzeby pacjenta.

Opracowała: Małgorzata Kowalska - pedagog

II artykuł - Mutyzm

„Milczenie spowodowane brakiem mowy nigdy nie jest złotem.

Wszyscy mamy potrzebę porozumiewania się i kontaktowania

ze sobą nawzajem – nie tylko jednym sposobem,

lecz na wszystkie możliwe sposoby. Jest to podstawowa ludzka potrzeba,

podstawowe ludzkie prawo. Co więcej, jest to podstawowa ludzka siła.”

(Williams, 2000)

Drogi Rodzicu!

Jeśli twoje dziecko w domu, wśród rodziny i przyjaciół jest spontaniczne, żywe i ruchliwe, mówi dużo i na każdy temat, a w przedszkolu, lub w nowym otoczeniu jest ciche, wycofane z każdej aktywności i nie porozumiewa się z żadnymi osobami, ani z dorosłymi, ani z dziećmi. Wówczas musicie udać się z nim do specjalisty, bo najprawdopodobniej ma mutyzm wybiórczy.

Mutyzm wybiórczy jest to zaburzenie lękowe, które najczęściej pojawia się między 2, a 5 rokiem życia, choć może również występować u osób dorosłych. Niektóre dzieci z mutyzmem wybiórczym mogą mieć problemy z jedzeniem na terenie przedszkola, czy   korzystaniem z toalety. Zazwyczaj nie mają trudności z nauką nowych rzeczy, a często, w sytuacjach gdy mowa nie jest wymagana, mogą odnosić sukcesy edukacyjne, gdyż zwykle są w normie intelektualnej. U dzieci z mutyzmem wybiórczym współwystępują też inne zaburzenia lękowe. Pozostawione bez pomocy są narażone na fobię społeczną, izolację, w konsekwencji mogą zachorować na depresję.

W sytuacjach stresowych dzieci z mutyzmem wybiórczym często:

- mogą mieć problem z nawiązaniem kontaktu wzrokowego,

- nie uśmiechają się, mają „kamienną twarz”, nie zdradzającą żadnych emocji,

- trudno jest im powiedzieć „cześć”, „do widzenia”, „dziękuję”,

- wydaje się, że są niekulturalne, ale nie robią tego celowo,

- czują duży niepokój, gdy są zmuszane do mówienia,

- mogą ssać palce, obgryzać paznokcie, dotykać włosy lub gryźć rękaw bluzki,

- mogą być nadwrażliwe na dotyk, zapach, dźwięki z otoczenia lub tłum ludzi,

- mają niskie poczucie własnej wartości,

- mogą być perfekcjonistami,

- nie lubią zmian, szczególnie tych które są zaskoczeniem,

- nie lubią być w centrum uwagi.

Pamiętaj! Milczenie waszego dziecka nie wynika z uporu, manipulowania, czy osobistej niechęci dziecka do Ciebie, ale jest spowodowane silnym lękiem. Każde dziecko z mutyzmem wybiórczym pragnie mówić! Dlatego, gdy zaobserwujesz takie zachowania, to postaraj się:

- nie zmuszać dziecka do mówienia i nie zawstydzać go, jeśli nie jest w stanie rozmawiać w danej chwili,

- traktować dziecko na równi z innymi – nie skupiaj na nim całej swojej uwagi, nie faworyzuj go, ani nie okazuj większego zainteresowania,

- nie karać dziecka za brak mowy, nie bądź sfrustrowany, jeśli dziecko nie mówi, bądź komunikuje się tylko z wybranymi osobami z otoczenia, to nie twoja wina!

- nie zadawać pytań otwartych, zamień je na pytania zamknięte tak, aby dziecko mogło kiwnąć głową odpowiadając: „tak” lub „nie”,

- na siłę nie nawiązywać z nim kontaktu wzrokowego, a jeśli dziecko się odezwie – ukryj swoje zdziwienie i zachowuj się normalnie.

Mutyzm wybiórczy może zdiagnozować lekarz psychiatra, jednak pierwsze kroki warto skierować do poradni psychologiczno-pedagogicznej (PPP) lub innej poradni w której przyjmuje psycholog, czy logopeda – specjalista, który posiada rzetelną wiedzę na temat tego zaburzenia. Na wizytę w poradni PPP może skierować dziecko przedszkole/szkoła, bo to właśnie nauczyciele w placówce najczęściej obserwują pierwsze symptomy mutyzmu wybiórczego. Wizyta w poradni zapewni Wam wstępne badanie psychologiczno-pedagogiczne, mogące być wskazówką dla psychiatry do dalszej diagnozy dziecka i da możliwość rozpoczęcia systematycznej terapii.  

autor publikacji: Urszula Łaska